Odvajanje kamena od masiva stijene, njegova obrada, ukrašavanje, upisivanje epitafa i konačno postavljanje iznad groba u srednjem je vijeku bio veoma kompleksan proces koji je zahtijevao ulaganje ogromnog truda i zalaganja da se sve dovede do kraja. Zbog toga se može slobodno tvrditi da su stanovnici stare bosanske države možda i najviše u srednjovjekovnoj Evropi „ulagali“ u smrt, odnosno u podizanje nadgrobnih spomenika.
Nažalost, do danas je tek poznat jedan historijski izvor koji govori o cijeni stećka. Naime, u jednom dokumentu iz 1377. godine, u pomirbenom ugovoru, spominje se da je cijena ukopa jednog Vlaha na području srednjovjekovnog cetinskog komitata iznosila 40 libri, što je bila zaista velika svota novca. Poređenja radi, troškovi ukopa u Splitu iz približno istog perioda iznosili su osam libri.
Ovako velika cijena opravdana je s obzirom na to da je za jednu ovakvu sahranu trebalo uložiti velikog truda od samog klesanja stećka do njegovog prijevoza i postavljanja na grob. To je zasad jedini podatak koji govori o cijeni stećka i o sahrani, koja je bila očigledno višestruko veća nego na susjednim područjima.
Naravno, svi stanovnici nisu sebi mogli priuštiti bolje i skuplje nadgrobne spomenike. Siromašniji su se morali zadovoljiti i amorfnim kamenim blokom nikako ili samo ovlaš pritesanim. Neko nije mogao ni to. O tome najbolje svjedoče arheološka istraživanja prilikom kojih su pronađeni grobovi bez ikakvih nadzemnih oznaka. S druge strane, veliki kontrast prave veoma skupi monumentalni stećci kao vrhunski primjer srednjovjekovne umjetnosti. To još jednom svjedoči o svekolikoj društvenoj izdiferenciranosti srednjovjekovnog stanovništva ustrojenog prema feudalnim principima kakvi su egzistirali ne samo u staroj bosanskoj državi nego i u onome što se može definirati pod pojmom kasnosrednjovjekovna Evropa.
Prema narodnim izrazima, stećci su „usijecani“ iz kamenoloma najvjerovatnije zimi, jer bi se tad u niz izbušenih rupa u stijeni ulijevala voda koja bi se zamrzla te tako odvajala kameni blok, koji je onda bilo neophodno dalje obrađivati da bi se dobila željena forma. Korišten je standardni željezni alat: čekići, klinovi, dlijeta, poluge, ono što se i danas manje-više koristi. Još uvijek se ne može sa sigurnošću reći jesu li stećci nakon odvajanja od stijene u potpunosti obrađivani do najsitnijih detalja u kamenolomu te kao gotovi proizvodi prevoženi do nekropole ili su se finalni radovi obrade izvodili i na samom groblju da se izbjegnu određene nepredviđene okolnosti i eventualna oštećenja koja mogu nastati prilikom transporta spomenika.
STEĆKOPEDIJA, KAMENO BLAGO STARE BOSANSKE DRŽAVE